Centrum Zdrowia, Urody i Rekreacji Geovita w Krynicy-Zdroju

Krynica-Zdrój to urokliwe miasteczko położone pośród wzgórz Beskidu Sądeckiego w dolinie rzeki Kryniczanki. Od przeszło 200 lat przyjeżdżają tu kuracjusze, korzystający z leczniczych właściwości bogatej w mikroelementy wody, wypływającej na powierzchnię z tutejszych źródeł.

Prężny rozwój miasta nastąpił pod koniec XIX w. Wówczas to Krynica stała się jednym z najmodniejszych ośrodków ekskluzywnego wypoczynku w skali Europy. Bywali tu m.in.: Jan Matejko, Henryk Sienkiewicz, Helena Modrzejewska, Władysław Reymont, Józef Piłsudski, Julian Tuwim i Jan Kiepura.

Miejscowość jest także świetną destynacją dla narciarzy, korzystających z licznych, nowoczesnych wyciągów. W lecie przy krynickim Deptaku tętni życie kulturalne. Wiosną i jesienią miasto przyciąga kolorami bukowych parków i lasów Beskidu Sądeckiego.

Jedną z najnowszych atrakcji turystycznych jest 50-metrowa wieża widokowa Słotwiny i prowadząca do niej, ponad kilometrowa, ścieżka w koronach drzew.

Więcej informacji o Krynicy-Zdroju: www.polska.travel

Charakterystyczna, błękitna willa „Romanówka” ozdabiająca krynicki bulwar, wyglądająca trochę jak domek dla lalek, do lat 70-tych XX w. pełniła funkcję pensjonatu. Dziś udostępniona jest zwiedzającym, mieści się w niej Muzeum Nikifora Krynickiego. Znajdziemy tu prace oraz pamiątki po Epifaniuszu Drowniaku, bo tak brzmiało oryginalne imię artysty.

Nikifor, który czasem podpisywał też swoje prace jako „Matejko”, przez większość życia sprzedawał rysunki przy krynickim bulwarze, a cały jego warsztat mieścił się w małej drewnianej walizeczce. Ubogi, wątłego zdrowia, samotny, półanalfabeta, charakteryzował się przy tym ogromną determinacją do realizacji swojej pasji tworzenia. Liczbę namalowanych przez niego rysunków szacuje się na 30-40 tysięcy.

Dziś krytycy sztuki piszą zgodnie o jego fenomenalnej intuicji plastycznej i o perfekcyjnym wyczuciu perspektywy oraz koloru. Poruszające rysunki Nikifora, inspirują, zachwycają prostotą i wrażliwością. Artysta, zaliczany jest do grona najwybitniejszych twórców „sztuki naiwnej” w Europie, jest też najbardziej rozpoznawalnym w świecie malarzem nieprofesjonalnym, którego prace prezentowane były w galeriach Paryża, Brukseli czy Nowego Jorku.

Kolej linowo-terenowa na Górę Parkową w Krynicy-Zdroju została wybudowana w 1937 roku jako pierwsza w Polsce linia tego typu.
Po remoncie w 2022 roku, obiekt odzyskał dawny blask. Wciąż te same, ponad 85-letnie wagony (po niewielkiej modernizacji) wożą turystów niestrudzenie w górę i w dół.
Podczas trwającej trzy minuty przejażdżki, można zobaczyć fragmenty starego toru saneczkowego z 1929 roku, nacieszyć oko 200-letnim starodrzewem Parku Zdrojowego, lub wśród lasów zaobserwować sarny, dla których Góra Parkowa jest domem.

Aktywni turyści odwiedzający Krynicę, z pewnością za jeden z naturalnych kierunków swoich pieszych wycieczek obiorą Jaworzynę Krynicką (1114m n.p.m.). Osoby o nieco słabszej kondycji, dojadą na szczyt nowoczesną koleją gondolową. Warto! Z wierzchołka Jaworzyny Krynickiej roztacza się przepiękna panorama na Beskid Sądecki i Niski.

Zimą góra staje się narciarską mekką. Znajduje się tu jeden z największych w Polsce systemów wyciągów. Łączna długość tras zjazdowych przekracza 8 km, a najdłuższa z tras liczy 2,6 km i jest w całości oświetlona. Spośród innych stacji narciarskich Jaworzynę Krynicką wyróżniają wyjątkowe walory krajobrazowe oraz bardzo ciekawa, przemyślana aranżacja szlaków zjazdowych.

Wieża widokowa w Krynicy Zdroju i prowadząca do niej ścieżka w koronach drzew są pierwszym tego typu obiektem w Polsce i jedną z największych atrakcji regionu. Drewniana konstrukcja o wysokości 50 m, podtrzymywana jest przez 18 wież wsporczych i 87 słupów. Dzięki specjalnym interaktywnym instalacjom i tablicom edukacyjnym rozmieszczonym na trasie spaceru, można wiele dowiedzieć się o okolicznej przyrodzie oraz historii regionu. Dodatkową atrakcją obiektu, jest 60 metrowa zjeżdżalnia.

Krynicki Szlak Cerkwi Łemkowskich w Beskidzie Sądeckim obejmuje 11 charakterystycznych budowli, typu zachodnio-łemkowskiego, w większości drewnianych, rozlokowanych na terenach gminy Krynica Zdrój. Cerkwie są śladem ludu pochodzenia rusińsko-wołoskiego zamieszkującego te tereny, aż do wysiedleń, które miały miejsce w latach 1947-1950 – tzw. „operacja Wisła”.
Szlak stanowi pętlę, przebiegającą przez miejscowości: Krynica-Zdrój, Berest, Polany, Piorunka, Czyrna, Mochnaczka, Tylicz i Muszynka. Cerkwie, które można zwiedzać zostały zbudowane na przełomie XVIII-XIX wieku. W obiektach pozostał niezmieniony – oryginalny wystrój cerkiewny, choć w większości są one użytkowane już jako kościoły rzymskokatolickie.

Na zwiedzanie cerkwi i poszukiwanie innych śladów bytności Łemków, warto poświęcić nawet cały dzień.

Dają orzeźwienie w upalne dni, są nie tylko przepyszne, ale i zdrowe. Już kronikarz Jan Długosz opisywał przed wiekami lecznicze właściwości źródeł w Muszynie (Beskid Sądecki).
Na terenie górskiego uzdrowiska znajdziemy aż 19, czynnych sezonowo, pijalni wód mineralnych. 13 z nich łączy Rowerowy Szlak Wód Mineralnych Muszyna. Na jego trasie zobaczyć możemy także największe atrakcje regionu: Ogrody Sensoryczne i Ogrody Biblijne, ruiny średniowiecznego zamku, największą w Polsce mofetę (miejsce, w którym spod ziemi wydobywa się gaz, świadczący o płytkiej aktywności wulkanicznej).
Szlak rowerowy oznaczono kolorem czerwonym, jego autorzy zaprojektowali po drodze 13 przystanków, na których można zregenerować siły i zakosztować wody, bogatej w cenne pierwiastki i minerały.

Rezerwat Las Lipowy obok Muszyny powołano w 1919 roku jako jeden z pierwszych rezerwatów przyrody II Rzeczypospolitej.

Obecnie znajduje się on na terenie Popradzkiego Parku Krajobrazowego i obejmuje stoki góry Mikowa. Rozciąga się na powierzchni aż 100,38 ha. Ochroną obejmuje między innymi przepiękny drzewostan, wśród którego znajdziemy 200-letnie lipy, ponadto stanowiska lęgowe rzadko występujących płazów, a wiosną bezpośrednio przy ścieżce dostrzec możemy kwitnącego wawrzynka wilcze łyko (jedną z najbardziej trujących roślin w Polsce – 10 owoców wawrzynka jest w stanie doprowadzić do śmierci dorosłego człowieka).

Przez rezerwat przebiega 4,2 km ścieżka spacerowo-edukacyjna. Na jej przebycie warto zaplanować 2-3 godziny. Początkowe podejście jest dość strome, potem droga trawersuje już łagodne po zboczu. Trzeba odrobiny samozaparcia lub szczęścia, aby znaleźć na trasie najciekawszą ozdobę tutejszej przyrody – salamandrę plamistą. Te śmiesznie nakrapiane płazy odnajdziemy w miejscach wilgotnych, zacienionych, obok zbiorników stojącej wody. Szczególnie łatwo wypatrzyć je podczas jesiennych godów oraz wiosną, gdy wędrują do płytkich rozlewisk strumienia, by urodzić młode larwy.